Kakav je izbor pivnica u Beogradu

Tek manji broj ljubitelja istorije srpske prestonice zna da je pre čak dva veka Beograd imao jednu od nadaleko poznatih pivara. Još manje njih zna da je Bajlonijeva pivara radila gotovo dva veka. 

Nema nikakve sumnje da danas u glavnom gradu naše zemlje ne manjka ugostiteljskih objekata. Pivnica Beograd ima sasvim dovoljno. Potrebno je samo odabrati onu, koja ima ponudu odgovarajuću svakom pojedincu. 

Najstarija pivnica u Beogradu

U Pančevu je u to doba funkcionisala čuvena pivara Đorđa Vajferta. U Beogradu je za proizvodnju i plasiranje jednog od najpopularnijih alkoholnih napitaka bio zaslužan Filip Đorđević. Upravo je on 1850. godine uspeo da u glavom gradu otvori pivaru. Tadašnji Beograđani su je zvali jednostavno Filipova pivara, ali i Mala pivara. 

Ako je vreme odmicalo, tako je Filip počeo da sarađuje sa tada uspešnom i poznatom firmom, koju je osnovao Ignjat Bajloni, Čeh poreklom, koji je odlučio da se skrasi u našoj zemlji. Firma se zvala jednostavno „Ignjat Bajloni i sinovi“.  Čeh je zajedno sa svojom porodicom ostavio značajan trag u istoriji glavnog grada. Ne samo da svaka pivnica Beograd može njemu da zahvali, nego i jedna zelena pijaca, koja se nalazi u samom centru grada, nosi naziv po, za ono vreme vrlo uspešnom privredniku i trgovcu. 

Vrlo brzo je usledila modernizacija jedne od najstarijih beogradskih pivara. Za proizvodnju je  korišćena parna mašina. Zahvaljujući inovativnosti vlasnika, ova pivara je bila jedan od prvih objekata, koji se snabdevao električnom energijom iz Beogradske električne centrale, što je za ono vreme sasvim sigurno bilo jedno od merila uspeha. 

Želeći da svim ljubiteljima piva omoguće da uživaju u ukusu omiljenog napitka, ova prvobitna pivnica Beograd nastoji da gostima pruži priliku, tako da je otvorena i gostionica, simbolično nazvana „Kod male pivare“. Zbilo se to na samom kraju 19. veka. Tačnije 1892. godine. Upravo taj ugostiteljski objekat je stanovnicima prestonice kasnije postao poznat pod drugim nazivom, „Skaradlija“. 

Priznanja se nižu

Kao i bilo koja pivnica Beograd danas, koja drži do svog ugleda, tako je i Bajlonijeva pivara i te kako u ono vreme vodila računa o svojoj ponudi, koju je često unapređivala. Zato i nije čudno što je upravo ta pivara i bila često ovenčana različitim nagradama i priznanjima. 

Zahtevi kupaca su se povećavali, što je uticalo i na povećanje količine proizvoda. Postoje indicije da je na početku prošloga veka ova pivara u Beogradu proizvodila čak oko 28 000 litara svetlog i tamnog piva. Pivo nazvano „Prvenac“ moglo se kupiti u svetloj i tamnoj varijanti, dok je pivo „Salvator“ postojalo samo kao tamno. 

U pivari su radili samo muški radnici, a u to vreme ih je bilo oko 50. 

Za vreme Prvog svetskog rata ova pivnica Beograd obustavlja rad, ali vrlo brzo po završetku rata biva obnovljena proizvodnja, kao i ponuda. Zanimljivo je reći i to da je u to vreme Bajlonijeva pivnica proizvodila i specijalno crno pivo, zatim specijalno karamel pivo i posebnu vrstu piva, koje se pripremalo po originalnog recepturi iz Engleske. 

U Cetinjskoj ulici broj 15, u strogom centru glavnog grada nalazilo se sedište firme, koja je posedovala jednu od prvih beogradskih pivara. Proizvodi koje je u ponudi imala ta pivnica Beograd prodavani su širom Srbije, a određena piva su bila izvožena i u Hrvatsku, ali i na teritoriju tadašnje Bosne i Hercegovine.